In de Telegraaf van vandaag staat een artikel met de titel: Geld Bron van Zorg Ouderen.

Maar al die ouderen rijden toch rond in Campers in het buitenland of zitten op hun boot of in hun vakantiewoning op Hawaï? Of is die gedachte gewoon een gevolg van de voortdurende framing.
Zoals bekend knokt Verontruste Ouderen voor de belangen van die generatie, die dit gave land na de Tweede Wereldoorlog heeft opgebouwd. Ze hebben alles gedaan om hun kinderen een goede toekomst te bieden en zich daarbij regelmatig het nodige ontzegd. Niet voor niets wordt de generatie Babyboomers wel aangeduid als de WIJ generatie, maar ook zoals een columniste schreef  “Dor Hout” ja, je moet maar durven. Hun kinderen, die nu in de bestuurdersstoelen zitten, kunnen worden aangeduid als de IK generatie, uitzonderingen uiteraard daargelaten. Tussen beide generaties is inmiddels een grote kloof ontstaan. Verder moeten we vaststellen, dat als je tegenwoordig niet hele duidelijke taal gebruikt je domweg niet wordt gehoord. Zonder grof te willen worden, wat niet in onze aard ligt, zullen toch over moeten gaan tot concreet “namen and shamen” zoals dat tegenwoordig heet. Als we dan bij de Pensioenen beginnen stellen we vast, dat het kennisniveau in de politieke arena bijna het Kelvin minpunt heeft bereikt. Daarnaast is gebleken, dat ook de juridische weg de moeite van het bewandelen nauwelijks waard is. Veel tijd en geld zijn besteed aan procedures waarbij onze tegenstanders ons met ons eigen geld tot nog toe met succes hebben bestreden. Wat overblijft is een vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid ofwel domweg VERZET. We zullen moeten nadenken hoe we dit kunnen organiseren. We hoeven niet met rollators en rolstoelen naar het Parlement te gaan. Er zijn slimmere methoden te bedenken.